Cześć,
dzisiaj o tym, dlaczego rehabilitację nazywam zajęciami fitness.

Jak już wiecie z mojego fanpage’a [klik] bardzo dużo ćwiczę. Zwykle te aktywności nazywam fitnessem lub treningiem. Dlaczego? Opisałam to szerzej w mojej książce „Zdobądź swój szczyt” [klik]. Słowem wyjaśnienia — rehabilitacja kojarzy mi się smutno, a przy takiej aktywności, jaką wykonuje, śmiało mogę powiedzieć, że zbliżyłam się do osób, które dbają o kondycje na siłowni lub w centrach fitness. Tak samo, jak one zależy mi na wzmocnieniu mięśni i wyrzeźbieniu sylwetki. Oczywiście ćwiczenia mają bardzo korzystny wpływ na towarzyszący mi zanik mięśni, ponieważ dzięki temu wolniej on postępuje. Efekty odczuwam każdego dnia. Nie ma dużego progresu, lecz w tej niedyspozycji najważniejsze jest to, by być w formie z poprzedniego dnia. Dla mnie znaczy to bardzo dużo. Pragnę jak najdłużej samodzielnie się ubierać, przesiadać z wózka na łóżko, czy do samochodu, pragnę gotować i robić milion innych rzeczy, które sprawiają mi przyjemność.

Zmiana smutnie kojarzącego mi się słowa, na to bardziej pozytywne (czyli zamiast rehabilitacja, to fitness) motywuje mnie do walki o więcej. Ponadto sprawia, że czuję się jak każda osoba, która przed pracą lub zaraz po niej chcę zadbać o zdrowe ciało. Słowo fitness stosuje w komunikacji z najbliższymi i przy każdej okazji, kiedy mam styczność ze sportem, np. robiąc zakupy w sklepie sportowym pytam o produkty przeznaczone do fitnessu, a nie na rehabilitacje.

Niesamowite jest to, że jako dziecko, czy nastolatka byłam do tego zmuszana przez rodziców, nie lubiłam ćwiczyć, gdyż zabierały mi one spory kawałek dzieciństwa – teraz ćwiczenia naprawdę sprawiają mi przyjemność i w ciągu dnia nie mogę doczekać się fitnessu (zazwyczaj ćwiczę popołudniami). Wierzę w to, że wytrwam i moja forma będzie stabilna :)